How it all began

Σκηνικό:
Μία μικρή ορεινή κωμόπολη της Στερεάς Ελλάδας.
Χρόνος:
Παλιά, 24 χρόνια πριν...

Ήταν χειμώνας. Σε ένα φτωχικό πλήν τίμιο σπίτι, ένα νιόπαντρο ζευγάρι γεμάτο όνειρα για τη ζωή, προσπαθεί να ανταπεξέλθει στην δύσκολη καθημερινότητα. Το χιόνι και ο παγετός που επικρατεί έξω από το φτωχικό (Ιανουάριος γαρ) παρόλο που τους ωθεί στο να δαγκώσουν τις ευαίσθητες περιοχές τους, δεν μπορεί να σβήσει με τίποτα τη φλόγα που καίει στην καρδιά τους, και τροφοδοτείται από τον αστείρευτο έρωτά τους. Ο ήλιος έχει δύσει, η θερμοκρασία του περιβάλλοντος πλησιάζει αυτήν του υγρού αζώτου, και το νιόπαντρο ζευγάρι προσπαθεί να ζεσταθεί.
Ωστόσο, η ηλεκτροδότηση έχει διακοπεί (τώρα συνηδειτοποιώ ότι είτε κρύο κάνει είτε ζέστη, η ΔΕΗ πάντα θα έχει δικαιολογία για να κόβει το ρεύμα), ενώ η τηλεόραση μόλις είχε χαλάσει (καθώς το έτος κατασκευής της ποτέ δεν διευκρινίστικε με ακρίβεια), οπότε και ρεύμα να υπήρχε πάλι δεν θα έπαιζε. Ο άντρας, καθότι το προστάζει η φύση του, έχει μια φαεινή ιδέα: "για να ζεσταθούμε θα πιούμε ένα τσιπουράκι". Αυτό που δεν είχε καταλάβει η γυναίκα, είναι ότι εννοούσε ένα μπουκάλι και όχι ένα ποτηράκι. Ο παγετώνας που επικρατεί δεν τους απασχολεί πλέον. Το εν λόγω οινοπνευματώδες έχει εξαλείψει την κούραση από τα σώματά τους και τη θέση της έχει πάρει μία ψυχική ευεξία και ανατάση, απ'αυτές που προκαλούν άγριες διαθέσεις....
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία...24 χρόνια μετά, ο καρπός αυτού του συνδυασμού κρύας χειμωνιάτικης νύχτας και ενός διαχρονικά ανεπαρκούς συστήματος μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας χτυπάει με ταχύτητα γραμματέως τα πλήκτρα ενός υπολογιστή. Ω του θαύματος: αυτά που γράφει τα διαβάζεις ΕΣΥ φίλε αναγνώστη.
Κάπως έτσι ήρθε σε αυτόν τον υπέροχο κόσμο ο μικρός χωριάτης, που αυτοχαρακτηρίζεται έτσι γιατί παρόλο που είναι στην τρίτη δεκαετία της ζωής του πάντα θα νιώθει μικρός, και παρόλο που έχουν περάσει πάνω από δέκα χρόνια από τότε που κατηφόρισε για την πρωτεύουσα πάντα θα νιώθει χωριάτης (με την καλή την έννοια πάντα, που λέει και ένας έτερος,διάσημος, Λαρισαίος χωριάτης).
Ο ήρωάς μας λοιπόν, αποφάσισε να κάνει κι'αυτός ένα blog (όχι, δεν είχε και στο χωριό του) με σκοπό....με σκοπό.......κανέναν συγκεκριμένο . Απλώς για να μοιραστεί τις εκάστοτε σκέψεις του με εσένα φίλε αναγνώστη, που με τόση προσήλωση και ενδιαφέρον διαβάζεις αυτές τις γραμμές....
Φίλε αναγνώστη...φίλε αναγνώστηηηηηη....(τελικά μάλλον δεν τις διάβαζες και με τόσο ενδιαφέρον :-))